‘Waar in jouw cursus heb jij Jezus ontmoet?’ Een vurige docente hield mij in het laatste jaar een Bijbelse spiegel voor. Tijdens het laatste examen, diploma bijna op zak. Oh my God, letterlijk.
3 dagen gesjiekt op een cursus, gereflecteerd over pauselijke inzichten, logica gezocht in de katholieke standpunten ten opzichte van abortus of het homohuwelijk. En dan dié vraag.
Figuurlijk hopelijk, niet letterlijk. Maar dan nog.
Je voelt de verschrikte blikken van 2 medestudenten achter je die in een lichte paniek jouw antwoord willen horen. In de hoop er iets zinnigs uit te halen vooraleer zij sebiet met klamme handen dezelfde vraag voor de voeten geworpen krijgen.
Ik schuifel. Ik lach.
Wat zij niet weet, is dat ik een half uur eerder stevig heb valsgespeeld. Bij het lukraak pikken van een kaartje met 3 examenvragen, trok ik bleek weg. 2 van de 3 vragen peilden naar mijn inzichten over boeken die ik als ‘nice to read’ had bestempeld. Mijn uitstelgedrag tijdens het academiejaar dwong me in de laatste rechte lijn tot nachtelijke bloksessies om minimaal de ‘must read’- leerstof onder de knie te krijgen. Alle ‘nice to read’ bleef maagdelijk ongeopend wachten op een gedisciplineerde student. Dat één van de boeken een zachte blauw-groene cover had, was het enige dat ik erover kon zeggen. Weinig kans op succes.
Niet vertrouwend op een goddelijke tussenkomst nam ik zelf initiatief. Vanuit een oerinstinct, roekeloos, ondoordacht. Wel efficiënt.
Bij een kleine aarzeling van de docent, naar aanleiding van een vraag die gesteld werd door een medestudent, wisselde ik pijlsnel mijn verdoemde kaartje voor een ander op de stapel. 3 nieuwe vragen die aanleunden bij kennis die ik wél verworven had, zorgden ervoor dat mijn hartslag terug onder controle geraakte en een astma-aanval net vermeden werd. Wellicht was dat laatste een soort natuurlijk plan B dat mijn oerinstinct geactiveerd had.
30 minuten voorbereiding later nam ik zelfverzekerd plaats aan haar bureau.
‘Hallo Dries’. Ze probeerde me gerust te stellen met een innemende glimlach. Stilte voor de storm?
‘Waar in jouw cursus heb je Jezus ontmoet?’
OMG. ‘Tja, als je het echt wil weten … zonet’, denk ik.
Maar ik zwijg.
Ik schuifel, ik lach.
Ik lul.
Ik studeer af.
Diploma leerkracht godsdienst op zak.
Gekozen om te zwijgen. En daarna gekozen om nooit het onderwijs in te duiken. Geen huichelende meneer Roelant voor de klas is een zegen voor alle betrokken partijen.
Nog 12 keuzes te gaan.
Reactie plaatsen
Reacties