Het is weer zover. Elk jaar opnieuw gooit mijn geest me voor de leeuwen. Zonder ook maar één verwittiging te geven. Geen aanmaning, geen gele kaart, maar ineens donkerrood en helemaal naar af. Het ene moment sta ik aan mijn voordeur met een kerstcadeaulijstje in de hand, het andere moment zit ik in shock  aan mijn laptop. Tranen in de ogen, helemaal leeggezogen en klaar om de emoties van een heel jaar uit mijn lijf te jagen. De oorzaak: een sportjaaroverzicht, met beelden en op muziek gemonteerd. Mijn zwakke plek, mijn uitlaatklep wanneer mijn vat af is.